استدلال بالینی، شاخص ارزیابی نوین در فرایند آزمون دانشجویان پرستاری

استدلال بالینی فرایند منطقی جمع آوری نکات کلیدی اطلاعات، درک مشکلات و وضعیت بیمار، برنامه‌ریزی واجرای مداخلات، ارزیابی مداخلات و بازخورد در فرایند یادگیری است (1). استدلال بالینی پرستاران را می توان فرایند شناختی و استراتژی هایی که برای درک اطلاعات، شناسایی و تشخیص مشکلات بیماران استفاده می شود تعریف کرد. استدلال بالینی یک راه تفکر بالینی در رابطه با مهارتهای بالینی است(2،3). شناسایی نکات کلیدی درست اساس استدلال بالینی است این سرنخها از تغییرات فیزیولوژیکی و روانی که در بیمار وجود دارد و یا از طریق معاینه و شرح حال و تاریخچه بیمار قابل شناسایی اند و با توجه به بدنه دانش و باورهای فلسفی قابل درک هستند. به دست آوردن نکات کلیدی تحت تاثیر مواردی مانند تجربه، بکارگیری دانش برای تصمیم گیری، استرس و اعتماد به نفس است. هنگامی که نکات کلیدی درست به دست نیاید به دنبال آن واکنش نادرست هم انجام می شود به دانشجوی پرستاری باید کمک شود که بفهمد چگونه اطلاعات کلیدی مربوط را به دست اورد. یک پرستار باید در بسیاری از موارد استدلال بالینی مانند مهارتهای حرکتی-روانی و معاینات فیزیکی توانمندی لازم را داشته باشد. پرستارانی که استدلال بالینی ضعیف دارند در شناخت بیمار، تشخیص شرایط بیمار و نجات بیمار موفق نخواهند بود (4،5).